Matthias Rozemond neemt ons deze avond mee naar het najaar van 1657 en vertelt op boeiende wijze zijn verhaal over Johannes Vermeer.

Melkmeisje
Najaar 1657. Aan talent en ambitie geen gebrek, maar de jonge schilder Johannes Vermeer heeft zich danig in de nesten gewerkt met een scabreus doek waarvan half Delft schande spreekt. Ook zijn eigen katholieke schoonfamilie lijkt het vertrouwen in hem op te zeggen. Dienstbode Tanneke heeft scherper dan wie ook in het oog welke gevoeligheden daar leven. Ze houdt haar mond, al heeft ze haar mening klaarliggen: Ze ziet niets in die eigengereide prentenmaker.

Hoe krijgt Johannes zijn carrière weer op de rit? Hoe herwint hij liefde en steun van zijn echtgenote Catharina? Van zijn kant houdt hij wezenloos veel van haar, maar zij heeft wel wat anders aan haar hoofd dan hem nog langer op te beuren. Net als iedereen zou ze willen weten wat hem bezielde om die al te intieme bordeelscène te schilderen.

Eindelijk breekt bij Johannes het besef door dat het moment schreeuwt om een doek dat alle critici in één keer de mond snoert. En dat de rekeningen gaat betalen voor hem en zijn prille gezin.

Goddank is er nog één Delftenaar die het wel ziet zitten met de ongepolijste jonge kunstschilder. Toch windt ook deze Van Ruijven er geen doekjes om. Voordat hij bereid is een ruimhartige lening te verstrekken, wil hij aansprekend werk zien, geheel volgens de regels van de Hollandse genre-kunst. Bijvoorbeeld de dienstbode bezig in haar keuken.

Johannes weet wat hem te doen staat. Maar Tanneke ziet hem al aankomen. Dan ziet ze in dat poseren een eenmalige kans zou bieden. Valt voor haar wellicht toch nog te achterhalen waarom hij zijn schoonfamilie zo in het nauw heeft gebracht?

Quotes:
'Matthias Rozemond schrijft fenomenaal. Dat had hij al voor mij bewezen met zijn Amalia-boeken. De rest van zijn werk zal ik zeker nog lezen. Wie historie zó beeldend tot leven brengt, neemt zijn lezers mee aan de hand.'

´Adembenemende historische roman' - Tijdschrift Privé
Een intrigerend beeld van de schilder Johannes Vermeer - Reformatorisch Dagblad

Over Matthias Rozemond
Matthias Rozemond wordt in 1962 te Voorburg geboren. Hij woont in Haarlem met zijn vrouw Rachel en twee kinderen (Anne en Remi).

In de vroege tienerjaren koestert hij al een romantische droom om ooit schrijver te worden. Een droom die uit is gekomen. Rozemond is een veelzijdig schrijver. Hij schreef en vertaalde Poëzie, schreef literaire recensies, toneelstukken en op zijn tweeënveertigste komt het schrijven van proza op gang. In 2006 komt zijn eerste boek - een literaire thriller - Apollovlinder uit. Dit boek wordt gevolgd door ‘Schimmenspel’ (2008) en ‘Enkele Reis Sicilië’ (2010). Dan volgt ‘De Rattenlijn’ (2012) een detective die zich afspeelt rondom de tweede wereldoorlog. Daarna schrijft hij 3 historische romans. De eerste (2016) is ‘De Duivelskunstenaar’ over de schilder Jeroen Bosch, de tweede ‘Het spel van licht en donker’ (2018) over Rembrandt en de derde is ‘Amalia, prinses van Oranje’ (2021) dat begint in het voorjaar van 1621. In ‘Hoogheid” (2022) neemt Rozemond ons weer mee naar Amalia, het is nu 1629. Zijn meest recente boek ‘Melkmeisje’ (2023) komt uit – hoe kan het ook anders – tijdens het Johannes Vermeer jaar.

Deze lezing is onderdeel van de Nationale kunstweek 2023 (zaterdag 11 t/m zondag 19 november 2023).

In samenwerking met boekhandel Roodbeen en VUN.